Chomik roborowskiego jest najmniejszym przedstawicielem wszystkich dotychczas rozpoznanych i opisanych chomików. Ma zaledwie 7 cm długości i waży 20 - 25 g. Futerko na głowie i grzbiecie ma barwę szaro - piaskową, a brzuch, łapki i pyszczek są białe. Taki kolor futerka dla dziko żyjących chomików roborowskiego stanowi doskonały kamuflaż, gdyż zamieszkuje on suche i piaszczyste tereny Azji Środkowej. Jego mieszkanie, w odróżnieniu od rezydencji budowanych przez inne chomiki, jest bardzo skromne. Składa się z wykopanego
w piasku otworu stanowiącego wejście do korytarza prowadzącego do sypialni i jednocześnie spiżarni. Jak większość chomików przesypiają prawie cały dzień, a aktywne stają się wieczorem i nocą. Są bardzo ruchliwe, szybkie i zwinne, a przy tym trochę nerwowe i nieufne wobec opiekuna, dlatego wszystkie czynności wykonywane podczas podawania pokarmu
i sprzątania klatki powinny być bardzo spokojne. Traktowane łagodnie i życzliwie po pewnym czasie będą przychodziły do ręki , w której powinien znajdować się zawsze jakiś smakołyk np. wyłuskane ziarenko słonecznika .Ze względu na małe rozmiary i kruchą budowę ciała nie nadają się do noszenia na rękach i przytulania. Gdy już uda się go złapać trzeba bardzo uważać, gdyż chomiczek chcąc się jak najszybciej uwolnić zaryzykuje nawet skok na podłogę. Łapanie małego i bardzo zwinnego zwierzaczka w mieszkaniu pełnym przeróżnych kryjówek może dostarczyć wielu niezapomnianych wrażeń (szczególnie gdy uda mu się wejść do wersalki i uwić tam sobie przytulne gniazdko z kawałków pogryzionej poduszki lub kołdry)

Chomiki roborowskiego najlepiej czują się żyjąc w małych grupach (najmniej dwa i tej samej płci, jeśli nie chcecie mieć zachomiczonego mieszkania), choć wpierw muszą się do siebie przyzwyczaić i polubić. Zaprzyjaźniona parka chomików wydaje na świat potomstwo średnio 6-7 razy w roku. Po ciąży trwającej 19-22 dni na świat przychodzi od 1 do 7 młodych chomiczków, którymi zgodnie opiekują się oboje rodzice i nie ma potrzeby przenoszenia samczyka do innej klatk (rozłączony z rodziną samczyk bardzo to przeżywa , jest smutny, traci chęć do zabawy i biegania). Maluchy stają się samodzielne po 4-5 tygodniach i można je wtedy odłączyć od matki.

Ze względu na niewielkie rozmiary klatka dla chomika roborowskiego powinna mieć ciasno rozmieszczone pręty (może być klatka dla myszy), przez które nie zdoła się on przecisnąć
i wydostać na wolność - kombinowanie, jak by tu uciec to myśl przewodnia, która towarzyszy wszystkim jego poczynaniom. Ze względu na dużą ruchliwość klatka powinna być duża, a najlepiej dwupoziomowa, szczególnie jeśli ma w niej mieszkać kilka chomików. Obserwacja goniących się po klatce i szalejących na "kręciołkach" chomików roborowskiego to prawdziwa przyjemność dla chomiczych wielbicieli i z pewnością wynagrodzi brak możliwości przytulania i brania zwierzątka na ręce