Ciało chomika ma budowę walcowatą, krótkie mocne łapki i krótki ogonek. Futerko jest gęste i jedwabiste w dotyku. W zależności od odmiany może być krótkie lub długie
i występować w różnych kolorach. Oczy są kuliste i błyszczące "jak dwa paciorki", zazwyczaj czarne, choć u odmian albinotycznych mogą być czerwone lub rubinowe. Rozstawienie oczu po obu stronach głowy umożliwia szybkie dostrzeżenie niebezpieczeństwa, co jest niezmiernie ważne dla tak małego zwierzątka. Słuch i węch mają bardzo wyostrzony. Prowadzą przeważnie nocny tryb życia, bywają bardzo aktywne już o zmierzchu. W rozpoznawaniu otoczenia w ciemnościach służą wąsy dotykowe rozmieszczone po obu stronach pyszczka. Są w zasadzie wszystkożerne, ale podstawowym pożywieniem są ziarna zbóż i pokarm świeży zielony. Chomiki posiadają 16 zębów: 12 trzonowych i 4 siekacze. Jak u wszystkich gryzoni siekacze rosną przez całe życie i dlatego chomik musi mieć twardy pokarm do ich ścierania. Najbardziej charakterystyczną cechą chomików są tzw. torby policzkowe ,do których chomik potrafi włożyć całkiem spore ilości jedzenia (całkowicie wypełnione mogą podwoić obwód jego głowy). Zwierzątko pozbywa się ich zawartości wypychając ją przednimi łapkami. Chomiki są kaprofagami, czyli zjadają własne odchody. Nie należy im tego
w żaden sposób uniemożliwiać, gdyż zawarte w odchodach bakterie są konieczne do prawidłowego przebiegu procesów trawiennych. Zjawisko to jest trudne do zaobserwowania, gdyż chomik wyjada kał prosto z odbytu i najczęściej nocą.